تمایز کلیدی در نحوه حرکت هر یک از این صندلی ها به جلو است.
همانطور که قبلا ذکر شد،صندلی های حمل و نقل سبکبرای استفاده مستقل طراحی نشده اند.تنها در صورتی می توان آنها را عمل کرد که فرد دومی با بدن توانا صندلی را به جلو هل دهد.گفته میشود، در برخی شرایط، در صورتی که کاربر اصلی بتواند بدنه کافی برای ایستادن و هل دادن صندلی به جلو داشته باشد، میتواند به عنوان واکر موقت استفاده شود.
ویلچرها امکان استفاده کاملاً مستقل را فراهم میکنند، حتی اگر فردی از ناحیه کمر به پایین فلج شود.اگر بازوهای آنها کارآیی داشته باشند، فرد می تواند بدون کمک خود را به حرکت درآورد.به همین دلیل است که صندلیهای چرخدار در اکثر محیطها و برای اکثر افراد انتخاب برتر هستند.تنها زمانی که صندلی حمل و نقل گزینه بهتری است، زمانی است که در یک منطقه باریک یا دسترسی سخت است، یا اگر کاربر دارای ضعف بالاتنه باشد.
به عنوان مثال، صندلی های حمل و نقل ممکن است انتخاب بهتری در هنگام سفر با وسایلی مانند قطار، تراموا یا اتوبوس باشند.بر خلاف بسیاری از آنها معمولاً می توانند تا شوندویلچرهای استانداردو باریکتر شد تا راهروها و پلهها به پایین سر بخورد.با این حال، در کل، ویلچر هنوز هم گزینه برتر برای هر کسی است که میخواهد واقعاً مستقل حرکت کند.
هم ویلچر و هم صندلی های حمل و نقل راه های موثری برای افزایش تحرک و راحتی برای افراد معلول و مراقبین آنها هستند.دانستن تفاوت بین این دو و در نظر گرفتن نیازهای کاربر و مراقب باید در تصمیم گیری برای خرید یکی یا دیگری یا هر دو کمک کند.
همچنین شایان ذکر است که صندلیهای چرخدار دارای گزینههای سفارشیسازی بیشتری نسبت به صندلیهای حمل و نقل هستند – در درجه اول به این دلیل که تقاضای بیشتری برای آنها به عنوان یک همراه طولانی مدت وجود دارد.
زمان ارسال: اوت-17-2022