تمایز کلیدی در نحوه‌ی حرکت رو به جلوی هر یک از این صندلی‌ها است.
همانطور که قبلاً اشاره شد،صندلی‌های حمل و نقل سبکبرای استفاده مستقل طراحی نشده‌اند. آنها فقط در صورتی قابل استفاده هستند که فرد دوم و سالمی صندلی را به جلو هل دهد. با این حال، در برخی شرایط، اگر کاربر اصلی به اندازه کافی سالم باشد که بتواند پشت آن بایستد و صندلی را به جلو هل دهد، می‌توان از صندلی حمل و نقل به عنوان واکر موقت استفاده کرد.
ویلچرها حتی اگر فرد از کمر به پایین فلج باشد، امکان استفاده کاملاً مستقل را فراهم می‌کنند. اگر بازوهای فرد عملکردی داشته باشند، می‌تواند بدون کمک خود را حرکت دهد. به همین دلیل است که ویلچرها در اکثر محیط‌ها و برای اکثر افراد انتخاب برتر هستند. تنها زمانی که صندلی چرخدار گزینه بهتری است، هنگام حرکت در یک منطقه باریک یا دشوار یا زمانی است که کاربر ضعف در قسمت بالای بدن دارد.
برای مثال، صندلی‌های مسافرتی ممکن است هنگام سفر با وسایلی مانند قطار، تراموا یا اتوبوس انتخاب بهتری باشند. برخلاف بسیاری از صندلی‌های تاشو، آنها معمولاً قابل تا شدن هستند.صندلی چرخدار استانداردو باریک‌تر شده تا بتوان از راهروها و روی پله‌های تکی عبور کرد. با این حال، در کل، ویلچر هنوز هم گزینه برتر برای هر کسی است که می‌خواهد واقعاً مستقل حرکت کند.
هم ویلچر و هم صندلی‌های حمل و نقل، راه‌های موثری برای افزایش تحرک و راحتی افراد معلول و مراقبان آنها هستند. دانستن تفاوت‌های بین این دو و در نظر گرفتن نیازهای کاربر و مراقب باید به تصمیم‌گیری در مورد خرید یکی از آنها یا هر دو کمک کند.
همچنین شایان ذکر است که ویلچرها نسبت به صندلی‌های حمل و نقل، گزینه‌های سفارشی‌سازی بیشتری دارند - در درجه اول به این دلیل که تقاضای بیشتری برای آنها به عنوان یک همراه طولانی مدت وجود دارد.
زمان ارسال: ۱۷ آگوست ۲۰۲۲
