برای بسیاری از سالمندان، ویلچر وسیله‌ای مناسب برای سفر است. افرادی که مشکلات حرکتی، سکته مغزی و فلج دارند، نیاز به استفاده از ویلچر دارند. بنابراین سالمندان هنگام خرید ویلچر باید به چه نکاتی توجه کنند؟ اول از همه، در انتخاب ویلچر قطعاً نمی‌توان برندهای بی‌کیفیت را انتخاب کرد، کیفیت همیشه حرف اول را می‌زند. ثانیاً، هنگام انتخاب ویلچر، باید به سطح راحتی آن توجه کنید. بالشتک، دسته ویلچر، ارتفاع پدال و غیره، همگی مواردی هستند که نیاز به توجه دارند. بیایید نگاهی به جزئیات بیندازیم.
برای سالمندان خوب است که یک ویلچر مناسب انتخاب کنند، بنابراین سالمندان هنگام انتخاب ویلچر باید به جنبه‌های زیر توجه کنند:
۱. نحوه انتخاب ویلچر برای سالمندان
(1) ارتفاع پدال پا
پدال باید حداقل ۵ سانتی‌متر از زمین بالاتر باشد. اگر زیرپایی قابل تنظیم به بالا و پایین است، بهتر است زیرپایی را طوری تنظیم کنید که سالمند بنشیند و ۴ سانتی‌متر از قسمت جلوی ران با تشکچه صندلی تماس پیدا نکند.
(2) ارتفاع نرده
ارتفاع دسته صندلی باید پس از نشستن سالمند، ۹۰ درجه خمیدگی مفصل آرنج باشد و سپس ۲.۵ سانتی‌متر به سمت بالا اضافه شود.
دسته‌های صندلی چرخدار خیلی بلند هستند و شانه‌ها به راحتی خسته می‌شوند. هنگام هل دادن ویلچر، به راحتی می‌توان پوست بازو را سایید. اگر دسته صندلی خیلی پایین باشد، هل دادن ویلچر ممکن است باعث شود که بازو به جلو خم شود و بدن از ویلچر خارج شود. استفاده از ویلچر در حالت خم به جلو برای مدت طولانی ممکن است منجر به تغییر شکل ستون فقرات، فشردگی قفسه سینه و تنگی نفس شود.
(3) کوسن
برای اینکه سالمندان هنگام نشستن روی ویلچر احساس راحتی کنند و از زخم بستر جلوگیری شود، بهتر است یک بالشتک روی نشیمنگاه ویلچر قرار دهید که بتواند فشار روی باسن را پراکنده کند. بالشتک‌های رایج شامل فوم لاستیکی و بالشتک‌های بادی هستند. علاوه بر این، به نفوذپذیری هوای بالشتک توجه بیشتری داشته باشید و آن را مرتباً بشویید تا به طور مؤثر از زخم بستر جلوگیری شود.
(4) عرض
نشستن روی ویلچر مانند پوشیدن لباس است. شما باید سایز مناسب خود را تعیین کنید. سایز مناسب می‌تواند باعث شود که تمام قسمت‌ها به طور مساوی تحت فشار قرار گیرند. این کار نه تنها راحت است، بلکه می‌تواند از عواقب نامطلوبی مانند آسیب‌های ثانویه نیز جلوگیری کند.
وقتی سالمندان روی ویلچر می‌نشینند، باید بین دو طرف لگن و دو سطح داخلی ویلچر، فاصله‌ای بین ۲.۵ تا ۴ سانتی‌متر وجود داشته باشد. سالمندانی که خیلی پهن هستند، برای هل دادن ویلچر باید دست‌هایشان را دراز کنند که این برای استفاده سالمندان مناسب نیست و بدن آنها نمی‌تواند تعادل خود را حفظ کند و نمی‌توانند از یک کانال باریک عبور کنند. وقتی پیرمرد در حال استراحت است، دست‌هایش را نمی‌توان به راحتی روی دسته‌های صندلی قرار داد. صندلی‌های خیلی باریک، پوست باسن و قسمت بیرونی ران‌های سالمندان را می‌سایند و برای سوار و پیاده شدن سالمندان از ویلچر مناسب نیستند.
(5) ارتفاع
به طور کلی، لبه بالایی تکیه‌گاه باید حدود ۱۰ سانتی‌متر از زیر بغل سالمندان فاصله داشته باشد، اما باید با توجه به وضعیت عملکردی تنه سالمندان تعیین شود. هرچه تکیه‌گاه بلندتر باشد، سالمندان هنگام نشستن پایدارتر خواهند بود. هرچه تکیه‌گاه کوتاه‌تر باشد، حرکت تنه و هر دو اندام فوقانی راحت‌تر است. بنابراین، فقط سالمندانی که تعادل خوبی دارند و مانع فعالیت سبکی دارند می‌توانند ویلچر با کمر کم را انتخاب کنند. برعکس، هرچه تکیه‌گاه بلندتر و سطح تکیه‌گاه بزرگتر باشد، بر فعالیت بدنی تأثیر می‌گذارد.
(6) عملکرد
ویلچرها معمولاً به ویلچرهای معمولی، ویلچرهای کمر بلند، ویلچرهای پرستاری، ویلچرهای برقی، ویلچرهای ورزشی برای مسابقات و سایر کارکردها طبقه‌بندی می‌شوند. بنابراین، اول از همه، عملکردهای کمکی باید با توجه به ماهیت و میزان ناتوانی سالمندان، شرایط عملکردی عمومی، مکان‌های استفاده و غیره انتخاب شوند.
ویلچر کمر بلند معمولاً برای سالمندانی که دچار افت فشار خون وضعیتی هستند و نمی‌توانند حالت نشسته ۹۰ درجه را حفظ کنند، استفاده می‌شود. پس از رفع افت فشار خون وضعیتی، ویلچر باید در اسرع وقت تعویض شود تا سالمندان بتوانند ویلچر را خودشان برانند.
سالمندانی که عملکرد طبیعی اندام فوقانی دارند، می‌توانند ویلچر با لاستیک‌های پنوماتیک را به جای ویلچر معمولی انتخاب کنند.
ویلچرها یا ویلچرهای برقی مجهز به چرخ‌های دستی مقاوم در برابر اصطکاک می‌توانند برای کسانی که اندام‌های فوقانی و دست‌هایشان عملکرد ضعیفی دارد و نمی‌توانند ویلچرهای معمولی را برانند، انتخاب شوند؛ اگر سالمندان عملکرد دست ضعیفی دارند و اختلالات روانی دارند، می‌توانند ویلچر پرستاری قابل حمل را انتخاب کنند که می‌تواند توسط دیگران هل داده شود.
۱. کدام افراد مسن به ویلچر نیاز دارند؟
(1) افراد مسن با ذهنی روشن و دستانی حساس می‌توانند استفاده از ویلچر برقی را در نظر بگیرند که راحت‌ترین راه برای سفر است.
(2) افراد مسنی که به دلیل دیابت گردش خون ضعیفی دارند یا مجبورند مدت طولانی روی ویلچر بنشینند، در معرض خطر بالای زخم بستر هستند. لازم است یک بالشتک هوا یا لاتکس به صندلی اضافه شود تا فشار را پراکنده کند و از درد یا احساس گرفتگی هنگام نشستن طولانی مدت جلوگیری شود.
(3) نه تنها افرادی که توانایی حرکتی ندارند نیاز به نشستن روی ویلچر دارند، بلکه برخی از بیماران سکته مغزی مشکلی در ایستادن ندارند، اما عملکرد تعادل آنها مختل شده است و هنگام بلند کردن پاهایشان و راه رفتن مستعد زمین خوردن هستند. برای جلوگیری از زمین خوردن، شکستگی، ضربه به سر و سایر آسیب‌ها، توصیه می‌شود که روی ویلچر نیز بنشینند.
(4) اگرچه برخی از سالمندان می‌توانند راه بروند، اما به دلیل درد مفاصل، فلج نیمه بدن یا ضعف جسمانی نمی‌توانند مسافت زیادی را طی کنند، بنابراین به سختی راه می‌روند و نفس نفس می‌زنند. در این زمان، نافرمانی نکنید و از نشستن روی صندلی چرخدار خودداری کنید.
(5). واکنش سالمندان به اندازه جوانان حساس نیست و توانایی کنترل دست نیز ضعیف است. کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که بهتر است به جای ویلچر برقی از ویلچر دستی استفاده شود. اگر سالمند دیگر نمی‌تواند بایستد، بهتر است ویلچری با دسته‌های جداشونده انتخاب شود. مراقب دیگر نیازی به بلند کردن سالمند ندارد، بلکه می‌تواند از کنار ویلچر حرکت کند تا بار کمتری به او وارد شود.
زمان ارسال: ۲۳ دسامبر ۲۰۲۲
